شنوایی سنجی (ادیومتری)

شنوایی سنجی چیست و چرا اهمیت دارد؟

شنوایی سنجی فرآیندی تخصصی برای ارزیابی میزان شنوایی و تشخیص اختلالات احتمالی گوش است. این آزمایش با استفاده از تجهیزات پیشرفته انجام شده و به تعیین شدت و نوع کم‌شنوایی کمک می‌کند. ادیومتری به عنوان یکی از روش‌های استاندارد در این حوزه، برای بررسی شنوایی در افراد در سنین مختلف، از جمله کودکان و بزرگسالان، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اهمیت این آزمایش در این است که کاهش شنوایی می‌تواند بر کیفیت زندگی، مهارت‌های ارتباطی و حتی سلامت روان تأثیر منفی داشته باشد. شناسایی زودهنگام مشکلات گوش از طریق روش‌های مختلف شنوایی سنجی، امکان تجویز سمعک، کنترل و درمان بهتری را فراهم می‌آورد. به‌ویژه، نوزادان، سالمندان و افرادی که در محیط‌های پر سر و صدا فعالیت می‌کنند، نیاز بیشتری به ادیومتری و بررسی‌های دوره‌ای دارند.

انجام ارزیابی شنوایی در زمان مناسب، از پیشرفت مشکلات جلوگیری کرده و در صورت نیاز، امکان بهره‌گیری از سمعک یا سایر روش‌های درمانی را فراهم می‌کند.

اهمیت انجام تست شنوایی

بررسی شنوایی نقشی اساسی در حفظ سلامت گوش و پیشگیری از کم‌شنوایی ایفا می‌کند. انجام شنوایی سنجی در منزل به‌صورت منظم به شناسایی زودهنگام مشکلات شنوایی کمک کرده و مانع از پیشرفت آن می‌شود.

این آزمایش به‌ویژه برای نوزادان و کودکان از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که اختلالات شنوایی در این دوران می‌توانند بر رشد گفتار و توانایی یادگیری آن‌ها تأثیر منفی بگذارند. همچنین، افرادی که در معرض صداهای بلند قرار دارند یا دارای سابقه خانوادگی کم‌شنوایی هستند، لازم است به‌طور مرتب ادیومتری انجام دهند. تشخیص به‌موقع با استفاده از روش‌های مدرن سنجش شنوایی، امکان بهره‌مندی از درمان‌های مناسب را فراهم کرده و از مشکلات ارتباطی جلوگیری می‌کند.

چه کسانی باید تست شنوایی سنجی انجام دهند؟

انجام تست شنوایی سنجی برای گروه‌های مختلفی از افراد ضروری است. نوزادان و کودکان باید در ماه‌های ابتدایی زندگی مورد ارزیابی شنوایی قرار گیرند تا در صورت وجود مشکلات مادرزادی، اقدامات لازم برای مداخله زودهنگام انجام شود.

سالمندان نیز به دلیل افزایش سن در معرض خطر کاهش شنوایی قرار دارند و لازم است به‌طور دوره‌ای سنجش شنوایی انجام دهند. علاوه بر این، افرادی که در محیط‌های پرسروصدا فعالیت دارند، مانند کارگران صنایع، موسیقی‌دانان و نیروهای نظامی، بیشتر در معرض آسیب‌های شنوایی هستند و باید به‌صورت منظم تحت ادیومتری قرار گیرند. همچنین، هر فردی که دچار علائمی مانند کاهش شنوایی، زنگ زدن گوش یا مشکلات ارتباطی شده است، باید برای بررسی وضعیت شنوایی خود به متخصص مراجعه کند.

انواع تست شنوایی سنجی (ادیومتری)

شنوایی سنجی شامل مجموعه‌ای از آزمایش‌های دقیق برای بررسی میزان و نوع کم‌شنوایی است. این تست‌ها بسته به شرایط فرد، سن و علائم شنوایی متفاوت بوده و شامل روش‌های متنوعی می‌شوند. از جمله مهم‌ترین روش‌های ارزیابی شنوایی می‌توان به شنوایی سنجی تون خالص (PTA)، ادیومتری گفتاری، آزمایش‌های هوایی و استخوانی، و تست‌های پیشرفته‌ای مانند ABR، OAE و تمپانومتری اشاره کرد که در ادامه مورد بررسی قرار می‌گیرند.

• شنوایی سنجی تون خالص (PTA)

شنوایی سنجی تون خالص (Pure Tone Audiometry – PTA) یکی از دقیق‌ترین و متداول‌ترین روش‌های سنجش شنوایی است که برای بررسی شنوایی افراد در سنین مختلف، از کودکان تا بزرگسالان، به کار می‌رود. در این آزمایش، فرد در یک محیط آکوستیک قرار گرفته و از طریق هدفون، صداهایی با فرکانس‌ها و شدت‌های گوناگون را دریافت می‌کند. سپس باید اعلام کند که در چه سطحی قادر به شنیدن این صداهاست.

این روش اطلاعات دقیقی درباره میزان و نوع کم‌شنوایی ارائه می‌دهد و مشخص می‌کند که آیا فرد دچار کم‌شنوایی حسی-عصبی، انتقالی یا ترکیبی است. نتایج این تست در قالب نموداری به نام ادیوگرام نمایش داده می‌شود که نشان‌دهنده حساسیت شنوایی فرد در فرکانس‌های مختلف است.

انجام شنوایی سنجی تون خالص به شناسایی زودهنگام مشکلات شنوایی کمک کرده و امکان برنامه‌ریزی برای درمان‌های مناسب، مانند استفاده از سمعک یا سایر روش‌های مدیریت کم‌شنوایی، را فراهم می‌کند.

• ادیومتری گفتاری (Speech Audiometry)

ادیومتری گفتاری (Speech Audiometry) یکی از مهم‌ترین روش‌های سنجش شنوایی است که توانایی فرد در درک و تشخیص گفتار را ارزیابی می‌کند. برخلاف شنوایی سنجی تون خالص که صرفاً حساسیت گوش به صداهای خالص را بررسی می‌کند، این تست میزان درک گفتار در شرایط مختلف را مورد سنجش قرار می‌دهد.

در این آزمایش، کلماتی با شدت‌های متفاوت برای فرد پخش می‌شود و او باید آن‌ها را تکرار کند. نتایج این تست بر اساس دو معیار اصلی سنجیده می‌شوند:

1. آستانه دریافت گفتار (SRT): کمترین سطحی که فرد قادر به تشخیص گفتار است.
2. امتیاز تشخیص گفتار (SDS): درصد کلماتی که فرد می‌تواند به‌درستی بشنود و تکرار کند.

این نوع تست شنوایی برای شناسایی کم‌شنوایی، بررسی تأثیر آن بر مهارت‌های ارتباطی و تعیین میزان نیاز به سمعک یا سایر روش‌های توانبخشی شنوایی بسیار مفید است.

• آزمایش ادیومتری هوایی و استخوانی

ادیومتری هوایی و استخوانی دو روش اصلی برای بررسی شنوایی و تعیین نوع و شدت کم‌شنوایی هستند. در روش ادیومتری هوایی، صداها از طریق هدفون یا بلندگو مستقیماً وارد گوش فرد شده و میزان شنوایی از طریق مجرای گوش و پرده گوش سنجیده می‌شود. این روش معمولاً همراه با شنوایی سنجی تون خالص (PTA) به کار می‌رود تا میزان افت شنوایی مشخص گردد.

در مقابل، ادیومتری استخوانی با استفاده از یک ارتعاش‌ساز که روی استخوان ماستوئید (واقع در پشت گوش) قرار می‌گیرد، انجام می‌شود. در این روش، صدا مستقیماً به حلزون گوش منتقل شده و عملکرد سیستم شنوایی داخلی بدون درگیر شدن پرده گوش و گوش میانی بررسی می‌شود.

مقایسه نتایج این دو تست به متخصصان کمک می‌کند تا مشخص کنند که آیا کم‌شنوایی ناشی از مشکلات گوش میانی (کم‌شنوایی انتقالی) است یا اینکه به اختلالات ساختاری گوش داخلی (کم‌شنوایی حسی-عصبی) مرتبط می‌شود.

تفاوت بین ادیومتری هوایی و استخوانی

ادیومتری هوایی و استخوانی دو روش متفاوت در ارزیابی شنوایی هستند که هدف آن‌ها تشخیص نوع کم‌شنوایی است. در ادیومتری هوایی، صدا از طریق مجرای گوش به پرده گوش و استخوان‌های گوش میانی منتقل می‌شود، در حالی که در ادیومتری استخوانی، صدا مستقیماً از طریق ارتعاش استخوان جمجمه به حلزون گوش ارسال می‌گردد.

تفاوت اصلی این دو روش در این است که ادیومتری هوایی وضعیت کلی سیستم شنوایی را بررسی می‌کند، اما ادیومتری استخوانی مستقیماً عملکرد گوش داخلی را ارزیابی می‌نماید. مقایسه این دو آزمایش به پزشکان کمک می‌کند تا نوع کم‌شنوایی را تشخیص داده و بین کم‌شنوایی انتقالی و حسی-عصبی تمایز قائل شوند.

• تست‌های تشخیصی پیشرفته

علاوه بر روش‌های معمول سنجش شنوایی، تست‌های تشخیصی پیشرفته‌ای برای بررسی دقیق‌تر وضعیت شنوایی و عملکرد گوش داخلی وجود دارند که پیش از خرید سمعک بهتر است از آنها آگاه باشید. از جمله این آزمایش‌ها می‌توان به ادیومتری پاسخ ساقه مغز (ABR)، ارزیابی شنوایی با انتشار صوتی گوش (OAE)، بررسی شنوایی با ویدئونیستاگموگرافی (VNG) و تست تمپانومتری اشاره کرد که در تشخیص مشکلات پیچیده گوش نقش مهمی دارند.

• تست شنوایی ABR (Auditory Brainstem Response)

ادیومتری ABR یکی از دقیق‌ترین روش‌های بررسی عملکرد مسیرهای شنوایی از گوش داخلی تا ساقه مغز است. این تست به‌ویژه برای تشخیص مشکلات شنوایی در نوزادان، کودکان و افرادی که قادر به همکاری در آزمایش‌های معمول ادیومتری نیستند، کاربرد دارد.

در این روش، الکترودهایی روی سر بیمار قرار گرفته و پاسخ‌های الکتریکی مغز به صداهای پخش‌شده از طریق هدفون ثبت می‌شوند. این پاسخ‌ها مشخص می‌کنند که آیا سیگنال‌های شنوایی به‌درستی از گوش به مغز منتقل می‌شوند یا خیر.

آزمایش ABR در مواردی مانند کم‌شنوایی عصبی، تشخیص تومورهای عصبی شنوایی (نوروم آکوستیک) و مشکلات مرتبط با ساقه مغز مورد استفاده قرار می‌گیرد. از آنجایی که این تست نیازی به همکاری فعال بیمار ندارد، برای ارزیابی شنوایی نوزادان و افرادی که دارای ناتوانی‌های ارتباطی هستند، بسیار مفید است.

• تست OAE (انتشار صوتی گوش)

تست OAE (Otoacoustic Emissions) یکی از روش‌های غیرتهاجمی و سریع برای ارزیابی شنوایی است که عملکرد سلول‌های مویی حلزون گوش را بررسی می‌کند. این سلول‌ها نقش مهمی در دریافت و انتقال صدا دارند و آسیب آن‌ها می‌تواند به کم‌شنوایی حسی-عصبی منجر شود.

در این روش، یک پروب کوچک داخل گوش قرار گرفته و صداهایی با شدت کم پخش می‌شود. گوش داخلی به این صداها واکنش نشان داده و امواجی را تولید می‌کند که توسط دستگاه ثبت می‌شوند. عدم ثبت این امواج می‌تواند نشان‌دهنده کم‌شنوایی یا آسیب گوش داخلی باشد.

تست OAE به‌طور گسترده در غربالگری شنوایی نوزادان برای تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، این روش برای بررسی آسیب‌های ناشی از نویزهای بلند، پایش سلامت شنوایی در بیماران خاص و ارزیابی اثربخشی درمان‌های کم‌شنوایی کاربرد دارد.

• تست VNG (ویدئونیستاگموگرافی)

تست VNG (Videonystagmography) یکی از روش‌های تخصصی برای بررسی عملکرد سیستم تعادلی گوش داخلی است. این آزمایش معمولاً برای افرادی که دچار سرگیجه، عدم تعادل یا مشکلات مرتبط با گوش داخلی هستند، انجام می‌شود.

در طی این آزمایش، فرد عینکی مخصوص با حسگرهای مادون‌قرمز را روی چشمان خود قرار داده و حرکات غیرطبیعی چشم (نیستاگموس) هنگام انجام حرکات خاص ثبت می‌شود. این حرکات می‌توانند نشان‌دهنده مشکلاتی در عصب شنوایی، گوش داخلی یا ارتباط بین گوش و مغز باشند.

تست VNG در تشخیص بیماری‌هایی مانند سرگیجه وضعیتی خوش‌خیم (BPPV)، التهاب عصب دهلیزی و بیماری منییر مؤثر است. این آزمایش همراه با سایر روش‌های ارزیابی شنوایی به پزشکان کمک می‌کند تا علت اصلی مشکلات تعادلی را شناسایی کرده و راهکارهای درمانی مناسب را ارائه دهند.

• تست تمپانومتری (Tympanometry)

تمپانومتری یکی از روش‌های تخصصی برای بررسی سلامت گوش میانی است و به تشخیص مشکلاتی مانند وجود مایع در گوش میانی، پارگی پرده گوش، عفونت‌های گوش و اختلال در عملکرد شیپور استاش کمک می‌کند.

در این آزمایش، یک پروب کوچک داخل مجرای گوش قرار داده شده و تغییراتی در فشار هوا ایجاد می‌شود. این تغییرات باعث حرکت پرده گوش شده و واکنش آن توسط دستگاه ثبت می‌شود. نتایج این تست به‌صورت یک نمودار به نام تمپانوگرام نمایش داده می‌شود که نشان‌دهنده عملکرد گوش میانی است.

تمپانومتری معمولاً همراه با سایر تست‌های شنوایی انجام می‌شود تا اطلاعات جامعی درباره سلامت گوش ارائه دهد. این روش به‌ویژه برای کودکان، افرادی که عفونت‌های مکرر گوش دارند و کسانی که دچار افت شنوایی انتقالی هستند، کاربرد دارد.

دلایل و عوامل کاهش شنوایی

شنوایی سنجی نقش بسیار حیاتی در شناسایی مشکلات شنوایی و تعیین علت کم‌شنوایی دارد. دلایل مختلفی وجود دارد که می‌توانند موجب کاهش شنوایی شوند که برخی از این عوامل مادرزادی و برخی دیگر اکتسابی هستند. شناسایی زودهنگام این علل از طریق ارزیابی‌های شنوایی می‌تواند به انتخاب بهترین روش درمان کمک کند.

1. کم‌شنوایی مادرزادی
   برخی از نوزادان ممکن است با مشکلات شنوایی به دنیا بیایند که این مشکل می‌تواند به دلایل ژنتیکی، عفونت‌های دوران بارداری مانند سرخجه یا زایمان زودرس باشد. برای شناسایی این نوع کم‌شنوایی، انجام غربالگری شنوایی در نوزادان امری ضروری است.
2. کاهش شنوایی ناشی از التهاب گوش میانی
   عفونت‌های مکرر گوش میانی، تجمع مایعات پشت پرده گوش و مشکلات تهویه گوش می‌توانند به کاهش شنوایی موقت یا دائمی منجر شوند. در این شرایط، انجام تست‌های ادیومتری و تمپانومتری می‌تواند برای بررسی وضعیت گوش میانی مفید باشد.
3. کم‌شنوایی مرتبط با افزایش سن
   با بالا رفتن سن، سلول‌های مویی درون گوش به تدریج آسیب می‌بینند و باعث کاهش شنوایی می‌شود. انجام شنوایی سنجی دوره‌ای در سالمندان می‌تواند به شناسایی زودهنگام مشکلات شنوایی و استفاده از سمعک کمک کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
4. عوامل محیطی و شغلی مؤثر بر کاهش شنوایی
   قرار گرفتن در معرض صداهای بلند به مدت طولانی در محیط‌های کاری همچون کارخانه‌ها، ساخت‌وسازها یا محل‌های پخش موسیقی، می‌تواند منجر به کاهش تدریجی شنوایی شود. استفاده از محافظ‌های گوش و انجام ارزیابی شنوایی منظم می‌تواند از آسیب‌های شنوایی جلوگیری کند.

درجات کاهش شنوایی و تأثیر آن بر زندگی روزمره

شنوایی سنجی میزان کاهش شنوایی را در چهار سطح متفاوت ارزیابی می‌کند: ملایم، متوسط، شدید و عمیق. در کم‌شنوایی ملایم، فرد در شنیدن صداهای آرام یا مکالمات در محیط‌های شلوغ مشکل دارد. در کم‌شنوایی متوسط، بدون استفاده از سمعک یا وسایل کمکی شنوایی، فرد قادر به شنیدن مکالمات عادی نیست. در کم‌شنوایی شدید، تنها صداهای بلند مانند فریاد شنیده می‌شود و فرد به ارتباط چهره‌به‌چهره و لب‌خوانی نیاز دارد. در کم‌شنوایی عمیق، حتی بلندترین صداها نیز به سختی شنیده می‌شوند و فرد به کاشت حلزون یا زبان اشاره نیاز دارد. این کاهش شنوایی می‌تواند تأثیرات زیادی بر گفتار، ارتباطات اجتماعی و کیفیت زندگی داشته باشد. انجام تست‌های ادیومتری منظم و استفاده از روش‌های درمانی مانند سمعک یا کاشت حلزون می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند.

چه زمانی به مرکز شنوایی سنجی مراجعه کنیم؟

اگر هر یک از نشانه‌های کاهش شنوایی مانند مشکل در شنیدن مکالمات، افزایش صدای تلویزیون یا رادیو، یا احساس سرگیجه و وزوز گوش را تجربه می‌کنید، باید به مرکز شنوایی سنجی مراجعه کنید. به ویژه در صورتی که مشکلات شنوایی به تدریج بروز کرده‌اند یا پس از دوره‌ای از دست دادن شنوایی مشاهده می‌شوند، تشخیص زودهنگام می‌تواند از پیشرفت بیشتر آسیب شنوایی جلوگیری کند. همچنین ارزیابی شنوایی دوره‌ای برای سالمندان و کسانی که در معرض صداهای بلند قرار دارند، بسیار ضروری است. انجام تست‌های ادیومتری و ارزیابی شنوایی در این شرایط می‌تواند از مشکلات ارتباطی و اجتماعی جلوگیری کند و درمان مناسب را به موقع آغاز نماید.

نحوه آمادگی برای تست شنوایی سنجی

قبل از مراجعه برای تست شنوایی سنجی، بهتر است شب قبل از آزمایش خواب کافی داشته باشید تا نتایج دقیق‌تری حاصل شود. همچنین از مصرف داروهایی که ممکن است بر شنوایی تأثیر بگذارند، خودداری کنید یا در صورت نیاز با پزشک مشورت نمایید. روز قبل از تست بهتر است از استفاده از لوازم آرایشی در نواحی اطراف گوش یا گوشواره‌ها خودداری کنید، چرا که ممکن است بر عملکرد دستگاه‌ها تأثیر بگذارد. پیش از شروع تست، اطلاعات پزشکی خود را به متخصص ارائه دهید و از جمله مشکلات شنوایی قبلی یا هرگونه آسیب به گوش را ذکر کنید. انجام تست شنوایی در محیطی آرام و بدون مزاحمت به نتیجه‌گیری دقیق‌تر کمک خواهد کرد.

تفسیر نتایج شنوایی سنجی و ادیومتری

پس از انجام شنوایی سنجی، نتایج معمولاً به شکل نموداری به نام ادیوگرام نمایش داده می‌شود. این نمودار میزان شنوایی در فرکانس‌های مختلف را نشان می‌دهد. اگر نتایج در محدوده طبیعی باشند، نشان‌دهنده شنوایی سالم فرد است. در صورتی که نتایج غیرطبیعی باشند، این امر ممکن است نشان‌دهنده وجود مشکلات شنوایی باشد که نیاز به پیگیری و درمان دارند. برای تفسیر این نتایج، توجه به افت شنوایی در فرکانس‌های خاص می‌تواند به تشخیص نوع مشکل کمک کند. در صورتی که نتایج نشان‌دهنده کاهش شنوایی باشند، اقدامات بعدی ممکن است شامل استفاده از سمعک، کاشت حلزون یا درمان‌های پزشکی دیگر باشد. متخصص ادیومتری می‌تواند شما را در مورد مراحل بعدی راهنمایی کرده و از روش‌های درمانی مناسب استفاده کند.

روش های درمان و مدیریت کم شنوایی

درمان کم‌شنوایی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شدت و نوع کم‌شنوایی، علل ایجاد آن و سن بیمار. روش‌های درمانی ممکن است شامل استفاده از سمعک، دارودرمانی، جراحی، یا استفاده از کاشت حلزون باشند. در ادامه برخی از این روش‌ها توضیح داده می‌شود.

نقش سمعک در بهبود شنوایی

سمعک یکی از ابزارهای اصلی در درمان کم‌شنوایی است که به تقویت صداهای محیطی کمک می‌کند. این دستگاه‌ها به ویژه برای افرادی که دچار کم‌شنوایی ملایم تا شدید هستند، بسیار موثر هستند. سمعک‌ها در انواع مختلفی مانند سمعک‌های پشت‌گوشی (BTE)، داخل‌گوشی (ITE) و داخل کانال (CIC) عرضه می‌شوند. هر نوع سمعک کاربرد خاص خود را دارد و بسته به نیاز فرد، میزان کاهش شنوایی و راحتی استفاده، انتخاب می‌شود. برخی از سمعک‌ها ویژگی‌های پیشرفته‌ای دارند که شامل توانایی کاهش نویز و تنظیم خودکار برای محیط‌های مختلف است. این دستگاه‌ها کمک می‌کنند تا فرد بتواند دوباره به راحتی در مکالمات شرکت کرده، صداهای محیطی را بشنود و کیفیت زندگی بهتری داشته باشد. استفاده از سمعک نیازمند مشاوره و شنوایی سنجی دقیق است تا مناسب‌ترین نوع برای هر فرد انتخاب شود.

روش‌های درمان بدون سمعک

برای افرادی که قادر به استفاده از سمعک نیستند یا در موارد خاصی از کاهش شنوایی، روش‌های درمانی دیگری نیز وجود دارد. یکی از این روش‌ها دارودرمانی است که در برخی شرایط می‌تواند التهاب یا عفونت‌های گوش را درمان کرده و از پیشرفت کم‌شنوایی جلوگیری نماید. این درمان به ویژه برای مشکلاتی مانند التهاب گوش میانی کاربرد دارد. در برخی موارد دیگر، ممکن است نیاز به جراحی باشد، مثل جراحی برای اصلاح مشکلات ساختاری در گوش میانی، یا در مواردی مانند کم‌شنوایی ناشی از آسیب به حلزون گوش یا اعصاب شنوایی. در صورتی که شنوایی به طور دائمی کاهش یافته باشد، کاشت حلزون می‌تواند گزینه درمانی مناسبی باشد. همچنین، برخی روش‌های توان‌بخشی مانند استفاده از سنجش شنوایی و مشاوره می‌توانند در بهبود ارتباطات فردی و اجتماعی افراد با کاهش شنوایی مؤثر واقع شوند.

سخن پایانی

مراقبت از سلامت شنوایی اهمیت زیادی دارد، زیرا مشکلات شنوایی می‌توانند تأثیرات منفی زیادی بر کیفیت زندگی، روابط اجتماعی و شغلی افراد داشته باشند. معاینات دوره‌ای شنوایی می‌توانند به تشخیص زودهنگام مشکلات شنوایی کمک کنند و از پیشرفت آسیب‌ها جلوگیری نمایند. این معاینات باید به ویژه در گروه‌هایی که در معرض خطر هستند، مانند سالمندان، افرادی که در محیط‌های پر سروصدا کار می‌کنند و کسانی که تاریخچه خانوادگی کاهش شنوایی دارند، انجام شود. همچنین رعایت برخی نکات پیشگیرانه می‌تواند از کاهش شنوایی در آینده جلوگیری کند. از جمله این توصیه‌ها می‌توان به استفاده از محافظ گوش در محیط‌های پر سروصدا، عدم استفاده از اشیاء در گوش و پرهیز از استفاده طولانی مدت از هندزفری با حجم بالا اشاره کرد. مراقبت به موقع و آگاهی از سلامت شنوایی می‌تواند به شما کمک کند تا از شنوایی خود به بهترین نحو ممکن محافظت نمایید.